Dagboek van de Honderd Cols

(door Hans van Gog, 2007)

-------------------

Zaterdag 19-05-07 95km

Na een fijne vakantieweek met mijn vrienden in Dieulefit gaat iedereen weer naar huis om te werken en begin ik aan 6 weken meest onbetaald verlof. Na het mountainbiken even wennen aan een bepakte vakantiefiets eindig ik vandaag op een camping in La Roque sur Ceze. Ik bevind me tussen quads en crossmotoren uitgerust met routerollen en navigatiesystemen. Er staat zelfs een Russische Tatra, winnaar van 'n vroegere Parijs-Dakkar. Toen ik onderweg mijn waterflessen vulde, stopte er een Fransman om me te waarschuwen. Monseigneur, c ést non potable. Dat had men er ook wel bij mogen zetten. Het avondeten bestaat uit rijst met rookworst en cherrytomaatjes en woksaus. Stilt de honger maar lekker is anders.

Zondag 112km

In Alés denkt zo'n k**chauffeur dat ik met mijn fiets voor hem in de remmen moet. De eikel levert commentaar en krijgt op zijn Nederlands respons en een opgestoken middenvinger. Vanaf nu ga ik niet meer op zulke mensen reageren. 's Morgens reed ik door rood een smalle lange brug op. Halverwege klem tussen een terreinwagen en de brug. Ik gaf hem een dwingend stopteken, trok mijn fiets los en reed terug naar het stoplicht om toch maar op groen te wachten. Vandaag mijn eerste serieuze klims. Vlak voor Le Vigan aan de Hérault vind ik een camping.

Maandag 99km

Gisteren 3 euro voor een camping en vandaag ben ik de enige op een municipal in Brusque. Reizen in printemps heeft zo zijn voordelen. Ik krijg mijn was droog voordat de zon achter een berg verdwijnt. Gedoucht met koud water. Chinese soep en tortellinies, nog steeds geen culinaire hoogstandjes. En echt blij met een stoel. Als je bij een dubbel geaarde lamp de +draad en -draad omwisselt neemt de stroom de weg van de minste weerstand en dat is niet door het lampje. Bij mijn volgende tunnel kan ik weer schijnen.

Dinsdag 123km

Het plan voor vandaag is fietsen naar Puylaurens. De municipal is gesloten en de sleutel is te verkrijgen bij de piscine, welke ook gesloten is. Bij een vijver drink ik mijn blikje bier uit de supermarkt en besluit de kipfilet te braden met macaroni en salade. Dan kijk ik nog eens op de kaart. In Revel, slechts 17km verder, is ook een camping. Helaas, ook deze is gesloten en onmogelijk om met fiets op terrein te komen. Dan maar even over de muur met handdoek en zeep. Helaas, douches op slot, rest me niets dan in mijn nakie voor een wasbak mezelf met koud water van het angstzweet te ontdoen. Fietsen langs een RN blijft hoogst onplezierig. Morgen maar een minder rechte lijn naar Pau. Gekampeerd voor de camping op een grasveld.

Woensdag 96km

Ook vandaag km gemaakt om in Pau te komen. Het landschap is niet echt inspirerend en de wegen zijn veel te druk. Constant opletten en uitwijken naar links voor een gat in de weg of een putdeksel is een poging tot zelfmoord. Om Toulouse te mijden verleg ik mijn route meer naar het zuiden. Op een boerencamping in Rieumes die zelfs open is maak ik 's avonds een aardappelcrunch voor 4 personen met een blikje doperwten. Nu zijn de koolhydraten gestapeld voor morgen.

Donderdag 149km

Vertrek om 7u15 en tot ong. 10u30 door de mist gereden met venijnige klimmetjes. Rond 15.00u ziet het ernaar uit dat het gaat regenen. Hongerklap. Aan de achterzijde van een tennishal gok ik op een afdak. Bingo, eten en jawel mooie schuilplaats voor een fikse regenbui. Om 20.00u bereik ik Pau en aan de noordkant is een camping waar een franse wielrenner me naartoe begeleidt. De weersverwachtingen zijn belabberd. Ik drink 2 biertjes in een sporthal en vind het wel jammer dat ik met niemand van de aanwezigen een gesprek kan voeren. Maar ja, dan had ik in Asten moeten blijven! Morgen neem ik een rustdag.

Vrijdag 73km

Vandaag is het nog droog, laat ik maar verder fietsen. Relaxed, ik zit weer op mijn 100 cols route. 's Middags mijn 1e hindernis, col de marie blanque. Eerst 'n km 2%, dan 4%, dan 5%, dan 8%, dan 11%, dan 9.5% en dan 13%. Ik blijf fietsen, ook al is het gaan regenen. Laatste km 11% en ik bereik de top, het regent nu serieus. Mijn regenjas aan, capuchon op, de afdaling begint link te worden. Remmen niet optimaal bij dit natte weer. Koud, kouder, hagel. Dikke korrels als een mitrailleur op mijn capuchon. Het begint zeer te doen, ik stop en zoek eerst nog gehurkt dekking achter mijn fiets, loop bekogeld door grote hagelstenen verder en schuil half onder een veel te kleine tak. Tot op het bot nat sta ik hier ongelukkig te bibberen. Dan stopt er een chauffeur die me er op wijst dat er een bocht verder een chapel is. Merci. Afdak, maar poortje afgesloten met een ketting. Ik sta droog maar mij fiets staat in de hagelbui. Dan til ik de fiets compleet over het muurtje, want ik moet nu toch echt droge kleren hebben. 'n Half uur later geheel gehuld in droge kleren, een dekentje over mijn hoofd en de brander zorgt, als is het aanvankelijk moeizaam vanwege natte branderkop en natte aansteker uiteindelijk voor koffie en thaise soep. Dan heb ik nog 'n hele haan te verorberen en het leven lacht me weer toe. Voor de kapel is een wilde rivier ontstaan van al het water, afgedekt met een witte korrellaag, dat naar beneden wil. Ik besluit in het kapelportaaltje mijn tent op te zetten en heb een heerlijke nacht.

Zaterdag 26-05-07 78km

Om 10.00u verlaat ik het kapelportaaltje. Ik heb in ieder geval mijn tent droog in kunnen pakken. Ik fiets door de regen naar Laruns, doe hier inkopen en ontdek dat ik mijn leesbril verloren heb. Ik dacht nog wel zo slim te zijn door hem achter een elastiekje aan het stuur te hangen. Enfin, mijn dure bril heb ik nog en onderweg koop ik wel een nieuw "hema" leesbrilletje. Dan in de regen col d'aubisque. Lekker rustig naar boven malen, soms zwaarder schakelen en gaan staan om ook eens andere beenspieren te gebruiken. Doorweekt op 1709m. Snel iets droogs aantrekken en dan afdalen. Bovenop is het guur en waait het te hard. Beter met natte handschoenen afdalen dan zonder. Niet al te lange afdaling en dan col du soulor, slechts 2km a 7,3%. Daarna op weg naar Luz-St Sauveur. Hier neem ik een hotelletje voor 42 € en maak van de douche een droogkamer.

Zondag 73km

Ik mag vanmorgen aan de lange klim naar col du tourmalet beginnen. 7km voor de top moet ik even stoppen om een energiereep te nuttigen. Met een snelheid van 6 a 7km de top gehaald en alles met opengetrokken weer. In de afdaling haal ik 2 renners in met 68km/u, maar dan begint de fiets zwabberig aan te voelen en de pedalen beginnen enigszins te klapperen alsof ze niet willen freewheelen. Tijdens een regenstop op weg naar col d'aspin constateer ik dat er een slag in mijn achterwiel zit. Slag eruit gehaald en ontdekt dat er erg veel speling op de achteras zit. Die behoeft een fietsenmaker. Snelspanner zo strak mogelijk gezet en dan gaat het nog wel. Na anderhalf uur regenstaren kleed ik me warm aan en ga toch maar verder voor een hotel in Arreau. Col d`aspin zorgt dat ik het weer warm krijg. Helaas hotel gesloten. Op weg naar col de peyresourde nog 2x 'n hotel gesloten. Een stukje terug ben ik een picknickweide met een betonnen toren gepasseerd. Via een wenteltrapje kom ik op de 1e verdieping van deze toren alwaar zich de instap van een buisglijbaan bevindt. Hier, op de harde betonvloer zet ik mijn tent op, d.w.z. vouw ik mijn tentbogen tussen de muren. Nood breekt wet. Isomat, deken, slaapzak, Helly Hansen ondergoed en mijn brander zorgen voor warmte en hier sta ik beter dan beneden op het zeiknatte gras. Ook kan ik hier mooi door een open venster naar beneden pissen, dan hoef ik in ieder geval niet nat te worden. Dit was weer een goedkope overnachting.

Maandag 28km

Na een niet te moeilijke klim in miezerweer kom ik op de col de peyresourde in de natte sneeuw. Doorkleumd van de kou en nattigheid besluit ik in Luchon al om 11.00u een hotel op te zoeken. Bingo, men spreekt engels en ik heb toegang tot een fietswerkplaats van de downhillers van het hotel. De speling is wel uit mijn achternaaf gehaald, maar ik besluit morgen een bezoek aan de fietsenmaker te brengen. Zo wordt vandaag automatisch mijn rustdag en in het dorp kan ik zelfs internetten. Allerlei berichten van vrienden die me met belangstelling volgen doen me goed. Ik ben wel 45min. bezig met een brief aan Wilma en als ik hem wil verzenden lukt dit niet omdat ik 'n tijd zou hebben overschreden. Gelukkig vind ik hem nog terug in kladblok en kan hem alsnog versturen. Men zou trouwens die toetsenborden eens moeten normaliseren. In het hotel heerst een gezellig backpackerssfeertje en bij het avondeten, lasagna met zalm, komt automatisch een karafje wijn. Om de hoek in de eetkamer zitten nog wat mensen die ik niet kan zien. Plotseling komt vandaar een vrouw aangerend, langs mijn tafeltje de huiskamer in en valt neer. De dokter wordt gebeld en een uur later zit ik met haar, haar man en nog wat engelsen weer gezellig te kletsen. En dat allemaal voor de all-inn prijs van 34 euro.

Dinsdag 60km

Van gisteren 11.00u tot vandaag 12.00u was een mooie rustdag. Vanmorgen de fietsenmaker opgezocht, hij kende me nog van het internetcafé gisteren. Ik haal het wiel uit mijn fiets en 10min later ligt de achternaaf compleet uit elkaar buiten op een stuk karton. De binnenbus van mijn freewheelbody blijkt gebroken te zijn, iets wat hij pas eenmaal eerder meegemaakt had.Ik nog nooit. Hij moet een andere naaf demonteren om de juiste body te bemachtigen en na anderhalf uur draait alles weer probleemloos. Keigaaf dat hij het meteen kon maken en nu kan ik om 12.00u mijn tocht hervatten. Eerst komt col de mente, of hij is gemakkelijk of ik begin in vorm te komen. Bij de volgende col na 'n klim die ik staande in de 2e versnelling gedaan heb begint het te regenen. Terwijl ik stop om de regenhoezen om mijn tassen te doen kijk ik terug en zie een verkeersbord dat aanduidt "afdaling 17%". Toch met weinig moeite kom ik op de col de portet-d'aspet en in Castillon zet ik de tent op. Na een biertje in de kroeg raak ik in gesprek met een oude man, na 2 biertjes wordt mijn Frans al beter en na 4 biertjes sluit men de kroeg.

Woensdag 89km

Ik begin de dag met een klim van 800m naar de col de la core. Bovenop is het te koud voor ontbijt en beneden in Seix bereid ik mijn specialiteit. Pain du stock avec deux oeufs e jambon. Dan col de latrape gevolgd door niet de gemakkelijkste col d'agnes. Afdaling naar Massat, waarbij ik weer goed nat word. In Massat vraag ik waar de camping is zegt de man dat hij nog gesloten is maar als ik wil mag ik wel in zijn huis overnachten. Nadat ik gedoucht heb en warme kleren heb aangetrokken zit ik bij Philip aan de keukentafel terwijl hij een heerlijke pasta bereidt. We blijken veel gemeen te hebben. We houden allebei van 'n glas wijn. Philip doet ook aan sportklimmen en morgen heeft hij weer les in parapente, iets dat ik ook eens een week gedaan heb. Zo wijst hij mij op een paar leuke klimgebieden. Arabaux, Carol, Pireille, Roquefixade, Tarascon s-Ariège, Le Quié de Sinsat, allemaal in de buurt van Foix. Voor ik mijn slaapzak induik nemen we zelfs nog een glas Chinepy a 40%. Het meest genoot ik van het feit eindelijk eens een fransman ontmoet te hebben die ook Engels spreekt.

Donderdag 111km

Nadat Philip me een goed ontbijt liet nuttigen was ik klaar voor col de peguere. Slechts 3.5km waarvan ong. 2km met 18% stijging. Staande in 1e versnelling met heetgelopen spieren wist ik deze als moeilijkst bekend staande col te overwinnen. Verder lange afdalingen die me behoorlijk lieten koukleumen. Rond 18.00u eet ik een half stokbrood onder de overdekte hoofdtribune van een voetbalveld. De ernaast gelegen municipal biedt een troosteloze zeiknatte aanblik. Ik besluit nog 25km door te fietsen naar Limoux. Ook hier is de camping gesloten maar wel toegankelijk. Zelfs een droog ogenblik om de tent op te zetten en een niet afgesloten douchehokje. Wilma gebeld en Ester die vanwege het mindere weer hun weekje Alp d'Huez voor gezien houdt. Hopelijk word ik morgen nat van het zweten en niet van de regen.

Vrijdag 114km

Vanmorgen om 7u30 kwam er een man vertellen dat de camping gesloten was en pas vandaag open ging. Ik zeg, dan ben ik uw eerste klant. Ik was zodoende alweer voor 8.00u op pad. Bij vertrek zie ik stukjes blauwe lucht en witte wolken en lichtgrijze, donkergrijze tot bijna zwarte. Ik heb geschuild voor stortregen, gefietst door miezerregen, gezweet van de zon, jas uit en 2 min. later weer regen. Regenkleding aan en dan kon hij weer uit om dan weer vlug aan te doen. Wel 8x uit en aan. Zweten en zeiknat. Afdalen met hand- en overhandschoenen en capuchon op, allemaal tegen de kou op 1 juni. Moeite om de juiste route te vinden in Carcassonne. Net iets te veel drukke wegen. Dan een heel mooie route door een romantische kloof. Zelfs zon maar helaas 5 min. later weer dik aangekleed door de regen naar boven. Zo wisselvallig kan ik me geen dag herinneren. Eindpunt St. Pons. Ik besluit een fles wijn te kopen om de ellende van vandaag te vergeten. Er staat een camping aangegeven, hoe ver nog is de vraag. 5km omhoog richting col de cabaretou. Keiharde wind tegen. Ik moet bij een bushokje eerst eten want ik trek het niet meer. Dan nog 2km in bergverzet en afslag naar camping. 300m afdalen over steil keienpad en ik kom op en camping met nederlandse beheerder. Aardige mensen, kopje koffie gratis en super ik kan mijn vuile was afgeven en krijg hem morgen droog terug. Wat frisheid in mijn kleding was onderhand wel nodig want bijna dagelijks geplaagd door regen komt er niets van handwasjes. Om 22.00u zit ik dan mooi gedoucht, met de fles wijn op tafel de beheerder te verhalen over mijn geweldige fietsvakantie.

Zaterdag 02-06-07 110km

Eerst de klim vanaf de camping terug naar de weg. Onverhard en voor de meeste auto's met caravan niet te doen. Soms heeft de beheerder het er druk mee om zijn gasten met de tractor weer weg te krijgen. Hun speelse hond vergezelt mij naar boven maar bij de weg stuur ik hem dwingend terug. Meelijwekkend blijft hij achter. Na 2km richting col word ik ingehaald door een franse wielrenner met, jawel, de hond. Ik kan een auto aanhouden en vraag de chauffeur of hij de hond mee terug wil nemen. De klim die me gisteren mijn laatste krachten kostte is nu goed te doen. Later op de middag krijg ik het nog moeilijk wat vooral door tegenwind wordt veroorzaakt. 2 juni en ik fiets met mijn handschoenen aan, but it could be worse, it could be raining. Op de laatste col vandaag is de wind mijn vriend en na een schitterende afdaling bereik ik Lodève, alwaar ik met militaire discipline mijn tent opzet, me douche, scheer en tanden poets. De elementen berg en wind hebben me behoorlijk uitgeput en een aspirientje brengt weer rust in mijn hoofd. Misschien moet ik mijn dagafstanden inkorten? Ik heb toch zeker vakantie.

Zondag 84km

Vandaag begint het weer zich als vakantieweer te gedragen. Vanmorgen om 8.00u van camping vertrokken, de receptie was nog onbemand dus weer een goedkope overnachting. Eerst een acceptabele klim dan na 10km op en neer een schitterende afdaling in de Gorges de la Vis. Daarna natuurlijk er weer uit klimmen, waarna geleidelijk dalend naar Avèze waarna ik weer 1000m moet klimmen. 15km verder sta ik hijgend in een telefooncel Wilma op te bellen. Ze vraagt of ik nog wel geniet. Alleen even moe, zeg ik, maar daarna ga ik me realiseren dat ik al 16 dagen op 'n namiddag en voormiddag na continue aan het fietsen c.q. klimmen en afdalen ben. De laatste 8km van de 23 omhoog moet ik onderbreken om wat me nog rest, koekjes, te verorberen. Ik concludeer dat ik inderdaad minder geniet. De avond breng ik eenzaam door op een gesloten camping met waterkraan in L'Esperou en als avondeten heb ik nog kaasfondue voor 3 personen.

Maandag 90km

Vandaag lekker rustig aan. Eerst naar het meteostation op 1565m, Mont Aigoual, net zoiets als op de Mont Ventoux. Verder erg genoten van de route, super rustig met enkele mooie beklimmingen en een gedeelte van de route aangeduid als "tres dangereux" om uiteindelijk in St. Jean-du-Gard op 240m te eindigen. Eten ingeslagen in dorp, zelfs een klein flesje wijn a 375cl en klaar om camping op te zoeken. Alleen jammer dat tijdens mijn gewinkel buiten een onweersbui is gaan huishouden. Enfin, door de regen naar 'n camping. In mijn natte kleren onder een afdak soep en aardappelen klaargemaakt en samen met een salade aux thon was dit mijn avondmaal. Ondertussen is het weer droog en met mijn flesje wijn samen met wat gevonden lectuur kom ik de avond wel door.

Dinsdag 140km

Hier zit ik dan om 21.00u met een flesje rozé op een bankje bij de tent. Uren terug in Uzès besloot ik dat ik € 14 voor mij en m'n petit tente toch te duur vond. Ik rijd door naar de volgende camping die ik pas tegenkom in Châteauneuf-du-Pape. En wat denk je, gesloten! Ik fiets wat door het bos er omheen en kom bij een tennisbaan uit. Aldaar vlug bovenlijf ontbloot en me met een waterslang gewassen en mijn flessen gevuld. Terug het bos in en tent opgezet. Heerlijk rustig met prachtige vogelgeluiden.

Woensdag 43km

Vandaag een korte afstand naar Bedoin waar ik 2 nachten blijf. 5km voor Bedoin begint het weer te regenen. In het dorp stuit ik op een begrafenisstoet van wel 500 man. Voor in de stoet is men allemaal in het wit gekleed. Iedereen langs de kant wordt gesommeerd te gaan staan, echt nog een ouderwetse begrafenis waaraan het hele dorp meedoet. De laatste eer is voor een plaatselijke restauranthouder. Op de camping tussen de buien door tent opgezet, waarna ik 2 uur naar de regen lig te luisteren. Rond 19.00u in een restaurant 'n tafeltje voor 1 besteld en met 'n halve liter wijn heerlijk gegeten, salade jambon en entrecote veau voor slechts € 20. Terug op camping met man uit Nijmegen, hij had zijn reis met de fietsbus gemaakt, nog een biertje gedronken. Eindelijk weer 'n camping na 19 dagen waar je weer met mensen contact maakt en Nederlands kunt praten. Daar ik geen Frans spreek is de communicatie verder heel beperkt!

Vrijdag 94km

Gisteren op mijn rustdag mijn wasje al gedaan voor de eerste koffie. Na het ontbijt mijn fiets met spanriempjes aan een dakbalk gehangen om comfortabel te kunnen sleutelen. Banden voor met achter omgeruild. Nieuwe remblokjes in mijn magura gedrukt, 'n slag uit mijn wiel gehaald en de ketting gesmeerd. In de winkel een krantje en fles wijn bemachtigt, in de tent gekookt en naar de regen geluisterd. Krant van A tot Z gelezen en de puzzels gemaakt. Hele fles wijn op dus echt een rustdag en pas 's avonds om 20.00u brak de hemel weer open. Vanmorgen eerst naar het postkantoor om wat boeken, lees gewicht, naar huis te sturen en om 9.21u depart naar de Mont Ventoux. Veel renners onderweg en iedereen voor me die ook maar een beetje bagage aan zijn fiets had hangen zat snel genoeg achter me. Veel mensen ingehaald en om 12.02u op de top alwaar ik precies op 1800km zat na mijn vertrek in Dieulefit. Na vergeefs op wat complimentjes gewacht te hebben begon ik aan de afdaling. Hierbij haalde ik een top van 81km/u en passeerde tot 3x toe 2 motorrijders. De laatste 400m dacht ik een bospad gevonden te hebben naar Malaucène. Helaas versmalde het al snel tot een wandelpad compleet met keien en rotsen maar verkoos ik de weg naar beneden boven omdraaien. Op enig moment ging ik bijna tot mijn as door de natte klei. En daar is Limburgse klei nog heilig bij. Maar gelukkig kwam ik veilig in Malaucène. In het vervolg blijf ik verhard de route volgen. Terrasje, salade Nicoise en veel te zien. Morgen vindt hier de Vlaamse Ventouxhappening plaats, in 24u zo vaak mogelijk de Ventoux bedwingen en het record staat op 10x. Vlak voor de top waren er 'n paar digifoto's van me gemaakt en nu betaal ik 13€ om er 2 naar huis te mailen. Dan ziet Wilma tenminste wat ik hier uitspook. Verder vandaag om de noordkant van de Ventoux naar Montbrun-les-Bains gereden. De wijntjes die ik 's avonds drink dienen ervoor om mijn rug weer wat te ontspannen, die ik met mijn nonstopbeklimming toch wel wat zwaarder heb belast en ter afsluiting van weer een prachtige dag.

Zaterdag 09-06-07 93km

Vandaag is het landschap behalve in de Gorges du Luberon niet echt inspirerend.

Zondag 70km

Wel inspirerend is de Grand Canyon du Verdon. Al vroeg ga ik in la Palud-s-Verdon op 'n municipal staan. Even terug naar het dorp voor een biertje op het terras. Helaas verpest een eenarmig figuur die denkt lollig te zijn de rust met zijn herrie en one-manshow. Op een gegeven moment zeg ik "monseigneur, du calme" en dat helpt. 'n Jongen wordt hardhandig met zijn biertje van een andere bar verwijderd. Een kwartier later komt hij terug met een nieuw biertje van die andere bar, waarop de eigenaar van het terras met een knuppel naar buiten komt en het glas uit zijn hand slaat. Ik sta op en roep hoogst geïrriteerd "stelletje idioten" en wil de jongen een biertje aanbieden. Dan krijgt hij nog iemand op zijn dak en ik denk, vanavond maar geen alcohol meer en fiets terug naar de camping alwaar ik nog lekker van de zon en mijn dikke zaterdagkrant geniet, weg van die on-Franse toestanden.

Maandag 109km

Te laat zie ik de groene hagedis voor mijn wiel en rijd er overheen, die zal nu wel last van zijn rug hebben. Bij de beklimming van de Col du Buis zie ik, staande in 1e versnelling 16% overwinnend, van dichtbij een slang van bijna 1 meter de berm in glippen. Die rijd ik gelukkig niet over zijn rug! Na Col de Felines stort de weg met 16% omlaag naar Entrevaux. In Puget-Théniers doe ik inkopen en ga op zoek naar de camping. Helaas vind ik geen camping en rijd door naar de Gorges de Cians. Ik besluit in de Gorges mijn tent op te zetten, vul mijn flessen met langs de rotsen naar beneden druipend water en met ontbloot bovenlijf neem ik hier langs de kant van de weg ook maar meteen een halve douche. Geweldige tent, hij staat met slechts 1 haring en 3 spanriempjes om wat zware losse stenen. Ik verveel me niet. Aardappelen bakken, harricots verts en een biefstuk. Als toetje nog een klein flesje wijn. Terwijl ik mijn dagboekje bijwerk kijk ik uit mijn tent en zie gigantische vuurvliegjes met heel heldere surrealistisch oplichtende ogen. Wat geniet ik van Gods schepping. Echt een complete lichtshow van wel 40 knipperende vuurvliegen op een donker terrein dat van alle kanten is ingesloten door ruim 200 meter hoge rotswanden en daarboven een schitterende sterrenhemel. Blij dat ik vandaag geen camping kon vinden.

Dinsdag 79km

Om 6.00u word ik wakker en heb trek in koffie. Dientengevolge zit ik om 6.45u al op de fiets. Ik klim door de schitterende Gorges de Cians van 365 naar 1678m. Mijn plan is vandaag over de Bonette te gaan, maar van 1678 ga ik weer naar 450m steil naar beneden. Nu moet er weer 2310m gestegen worden mits ik niet vaker weer naar beneden moet. Ik ben in vorm en zou het graag gewild hebben, alleen het weer, bewolkt nu en dan regen met kans op onweer doet me op een camping belanden in St. Etienne-de-Tinée. Alle tijd dus voor winkelen, zelfs eerst 'n biertje gevolgd door 'n Erdinger, leuk gezelschap van een Nederlands echtpaar dat hier een weekje gebergwandeld heeft. Daarna koken, krantje en puzzel, helaas in de tent. Morgen wird 's besser!

Woensdag 95km

's Morgens is het weer stabiel, dus perfect voor de Bonette, de hoogst geasfalteerde pas in Frankrijk. Het kost me veel moeite om boven te komen, maar dat komt vooral omdat ik het de minst boeiende beklimming vind tot nu toe. Hele lange steile stukken langs de flanken, er hangt een heel onaangename geur, zeg maar stank van rottend jutte dat tegen het talud is bevestigd om de grond op zijn plaats te houden en diezelfde talud is op veel plaatsen goed in de mest gezet. Voeg daarbij het te breed uitwaaiende dal en de afgeronde toppen en een weg die maar eindeloos doorklimt. Denk je op de col te zijn, sta je op 2640m. Een verboden stuk weg gaat nog gemeen steil naar 2802m. Een barricade van een sneeuwmuur kan me niet beletten naar de echte top te gaan. Van de andere kant zijn ook verschillende renners boven beland. Applaus valt me ten deel. Hier ontmoet ik een Duitser, ook met een bepakte fiets en ik bied hem een koffie aan, gewoon midden op de weg want er kunnen toch geen auto's komen. Na een half uur komt er nog een fietser met een Kettler met stalen stuurmandje en 'n terugtraprem boven. Een Oekraïner uit Achen. Gezellig gekletst en de Duitser belooft me een paar foto's naar mijn E-mailadres te sturen. Dan naar beneden en snel genoeg volgt de beklimming van Col de Vars. Nu lig ik op 'n camping richting Col d'Izoard naar de regen op mijn tentdoek te luisteren. Maar ik heb gedoucht en boodschappen gedaan en geniet van een Hoegaarden. Wie doet me wat.

Donderdag 76km

Vanaf de camping zit ik meteen op de klim naar Col d'Izoard,al laat de top nog 33km op zich wachten. Tijdens de klim word ik gepasseerd door een uiteengevallen groep renners uit Helden. Na de afdaling waarbij ik halverwege nog 'n lange pauze inlas en zelfs tijd neem om een sudoku op te lossen ga ik in Briancon royaal boodschappen doen. Met een extra zware fiets begin ik aan de 27km naar Col du Lautaret. Onderweg passeer ik een camping maar ik vind het nog te vroeg. Om 19.00u begin ik toch voorbereidingen te treffen om wild te kamperen. Bij een waterstroompje vul ik mijn bidon en flessen en was ik mijn benen en bovenlijf. Warmere kleren aan en verder. Dan begint het te miezeren. Ik kom bij een afgesloten tunnel maar ik besluit toch naar de col te fietsen. Nu begint het harder te regenen. Weer een afgesloten tunnel, hoewel ik nu bij een hek uitkom dat ik enigszins kan openen. Fiets in de tunnel, buitentent als isolatie op de grond en binnentent opgezet. Ik heb nog genoeg daglicht met mooi uitzicht door de zijdeur van deze tunnel. 15 aperitiefhapjes, blikje Hoegaarden en weer als ik nog honger heb, 'n hele haan op voorraad. Krant is ook nog niet uitgelezen en wederom wie doet me wat.

Vrijdag 83km

Na mijn toch wel koude nacht op 1800m, die ik dankzij mijn thermisch ondergoed aangenaam doorkwam, zit ik al om 8.00u op de fiets. Niet van harte, want het regent, maar in de koude tunnel blijven is ook geen optie. Een stukje naar de Lautaret en dan naar de Galibier. Ik zie niets van de omgeving, rijd veel in de wolken, stukken harde wind en onophoudelijk regen. Mijn enige zorg is warm te blijven. Mijn geweldige ademende regenjas plakt nu toch wel koud op mijn huid. Voor een tunnel rechtsaf naar de top. Helaas geen afdak voor omkleedpartij. Jas uit, natte wielershirt uit, afdrogen, warme trui aan, winddicht isojasje aan en daar overheen mijn natte regenjas. Fleece- met overtrekhandschoenen en dat allemaal in de regen. Nu vlug afdalen. Al gauw zie ik 'n renner naar boven komen en er stopt een cameraploeg om hem te filmen. Er komen nog tientallen renners door de regen naar boven. Blijk ik aan de vooravond van de Dauphine Libre te zitten. Beneden in Valloire stop ik in een grotje bij Maria en maak wat warme drank, koffie en thee, klaar en eet wat. Weer in de regen verder. Col du Télégraphe is vanaf de zuidkant maar een stukje en dan volgt een lange afdaling naar de N6 richting Modane. De laatste 15 bochten zit ik toch wel met mijn remhendels tegen mijn handvatten. Als ik nog veel regenafdalingen krijg red ik het niet met 3 stel remblokken. Beneden even remmen bijgesteld en ketting gesmeerd en verder. Rond 14.00u breekt er waarachtig een zonnetje door en een uur later neem ik een pauze om de meeste kleren weer droog te krijgen. Vlak voor Termignon neem ik een camping omdat ik hier een "Roche 'd Escalade" wil verkennen. Het blijkt een leuke rotswand voor een dagje klimmen. I'll be back. Vandaag een Grimbergen bij het eten en wederom, wie doet me wat!!

Zaterdag 16-06-07 96km

Precies 17km na de camping van Termignon ontdek ik weer een klimgebiedje groot genoeg voor 1dag. Dat is voor Col de la Madeleine. Dan begint snel daarna de klim naar Col de l'Iseran. Mooie gelijkmatige klim en schitterende omgeving. Op 2740 m midden in het alpengebied heb ik geluk met het weer. Mooie uitzichten, droog en soms de zon. Dan nog vind ik het genoeg geweest op deze hoogte. Ik wil lager waar de temperatuur aangenaam is. Ruim 45km verder en hoofdzakelijk dalend kom ik bij een camping in Seez bij Bourg- St. Maurice. Hier vind ik weer acces to internet en een Super U. En ik ben moe. Misschien door het telefoontje of door de internetcheck, maar ik heb een bui van eenzaamheid. Alleen in de tent een lekker wijntje drinken is toch anders dan een pilsje in je stamkroeg. 'n Mooi klimrotsje zou toch aangenamer zijn als ik er met Wilma of Theo kon klimmen. En met Engelsen en Duitsers kan ik praten maar met Fransen heb ik nog geen gesprek kunnen hebben of je moet: "Avez vous un place pour mon tente" een gesprek noemen. Een Nederlandse krant zou me ook blij kunnen maken. Maar bij de Grand Colombier heb ik mijn 100collentocht toch mooi afgerond en is mijn missie geslaagd. Ik moet denken aan de legendarische woorden van de pa van Wilma, "Ik heb er geen medelijden mee, hij heeft het zelf gewild". En zo is het maar net.

Zondag 44km

'n Wijs besluit. Camping municipal in Beaufort. Zondag is een rustdag en ik heb het gevoel dat ik mijn spieren af aan het breken ben. Slechts 1 beklimming vandaag, Cormet de Roselend 1968 m, best pittig maar met mooie uitzichten. 4km Na de camping in Seez passeer ik een matig interessant klimrotsmasief. Weer 10km verder een wand met 30m routes hoofdzakelijk overhellend. Schitterende klimrotsen in Beaufort achter de tennisbanen en een geweldig terras in het dorp. Daar onder de luifel uit de regen drink ik 'n paar biertjes en in het restaurant tegenover eet ik salade, een heerlijke pizza en drink ½ liter wijn i.p.v. sportdrank. Niks te lezen, met niemand te kletsen maar toch een fijne rustdag.

Maandag 110km

Begint met een pittige klim, Col des Saisies, met uitzicht op het in de wolken hangend Mont Blanc massief. Nog een paar cols. Allemaal te doen en dan afdaling naar het meer van Annecy. In Annecy naar bank en supermarkt en dan op kompas door het centrum. Dan staat Rummily al op een wegwijzer aangegeven. Na een veel te drukke weg en met een nat shirt van het angstzweet kom ik er achter dat ik via een Route National naar Rummily gestuurd word en niet via de geplande D16. In Rummily weer een camping met standaardprijs € 15 voor caravan en 2 personen. Met mijn beperkte Frans, Avez vous une place bon marché, mag ik me voor € 11 installeren. Biertje in de koelkast zijnde een pannetje koud water, douchen en daarna een exclusieve maaltijd. Doperwtjes met worteltjes, vlees en aardappelen. Hoe krijg ik het verzonnen!

Dinsdag 110km

Vandaag op kompas op zoek naar Col de Clergeon. Redelijk zware maar fijne klim omdat er bijna geen verkeer is. En dan op weg naar Culoz voor de laatste col. Vorige keer kwam ik vanuit het noorden en de afdaling naar het zuiden leek me een onmogelijke klim. Maar vandaag overwinnen spierkracht en wilskracht de Grand Colombier. Deze col is de finish van mijn 100 cols tocht. Feest en jubelstemming. Helaas is na een kop thee al mijn water op. Een toevallig arriverend Nederlands echtpaar roep ik toe, "jullie mogen me als eerste feliciteren". En na een praatje verontschuldig ik me voor mijn droge mond wat me meteen een flesje water oplevert. In euforiestemming begin ik aan de afdaling op weg naar het noorden maar al snel blijkt dat ik leeg ben. Als ik door een dorp met winkel kom wordt er weer royaal ingeslagen. Een liter yop en een magnum brengen me weer tot leven. Na een moeizame klim doe ik een poging in een bos een plekje voor mijn tent te zoeken daar ik me afgelopen nacht op een te dure camping alleen maar kon ergeren aan luidruchtige buren. Helaas, al snel wordt ik lek geprikt dus dan maar verder. Wat blijkt, dat verder is alleen maar afdalen en zo beland ik in Port aan het meer van Nantua. Zowaar een camping en voor €2.40 sta ik bij het meer. Onder de douche besluit ik alle kleren een wasbeurt te geven en om 21.00u begint mijn feestje met een biertje, salade, pizza en een wijntje "MEDAILLE D´OR". In gezelschap van mezelf en bediend door een ober die dusdanig Engels spreekt dat een praatje mogelijk is.

Woensdag 130km

Vanmorgen eerst in grote lijn de route naar huis gepland. In de morgen schaduw links, 's middags zon in de rug en in de namiddag schaduw rechts. Om 20.45 kom ik op een camping aan waar nog een Nederlandse fietser vertoeft. Ik nodig hem uit bij mijn tent voor een praatje. Onder het genot van een ½ liter blik bier van 8.4 % maak ik een maaltijd voor 3 personen maar Bert had al gegeten. Als dessert opent hij nog een fles rosé. We kletsen honderduit en als ik in het donker mijn bak eten wil oppakken, pak ik vol in een naaktslak tegen de zijkant van de pan. Ik wil mijn tent open ritsen en dan een ijzingwekkend gegil. Weer pak ik vol in een slak. Ik vind mijn zaklamp om bij te schijnen. Wat zien we, meer dan 40 naaktslakken, een in mijn schoen, een op mijn sok, een aan mijn melkfles, twee in mijn eetpan en wel 30 op 'n klein stukje grond bij de fles rosé. Dit moeten wijnslakken zijn. Bert gaat terug naar zijn tent en ik beloof hem morgen mijn tube zinkzalf mee te geven. Mij zijn alle ongemakken bespaard gebleven terwijl hij de laatste dagen grotendeels staande gefietst heeft vanwege achterwerkproblemen.

Donderdag 121km

Gisteren uit voorzorg alles in de binnentent gelegd behalve mijn sandalen. Die zijn vanmorgen het domein van wel 8 naaktslakken. Ook de buitenkant van de binnentent barst van de naaktslakken. Eindelijk houdt het op met regenen en kan ik alles opruimen. Ook Bert had wel 30 slakken van zijn tent moeten verwijderen. Ik pak de binnentent aan het buizenframe en kan er de meeste afschudden. De tent wordt nat opgerold en door alle ongemak ben ik pas om 10.00u op weg. Ook vandaag moet ik uit lijfsbehoud enkele keren van de weg af sturen. Soms voel ik me net opgejaagd wild, achterna gezeten door een sluipmoordenaar, "het verkeer". Te vroeg, om 17.00u kom ik de eerste camping tegen en rond 19.00u pas de tweede. Hij staat me niet aan en na grondinspectie besluit ik door te rijden. Dit is naaktslakkengebied. Om 20.00u net als ik me zorgen begin te maken passeer ik een voetbalveld. Met een waterkraan en een geweldige overkapping op het westen gericht. Hierdoor profiteer ik van de ondergaande zon om mijn tent te laten drogen. Ik bereid mijn avondeten en krijg bezoek van een Fransman. Ik vraag, Vous ete le patron, c est un problem je suis ici? en hij gebaart van, Pas de problème! Met toestemming besluit ik hier te overnachten. Vier tegen elkaar geschoven houten bankjes zijn de ondergrond van mijn binnentent onder dit afdak, zodat ik tijdens mijn slaap geen last heb van ongedierte en zeker niet van naaktslakken. Morgenvroeg kan ik alles mooi droog inpakken en op tijd vertrekken. To the north!!

Vrijdag 97km

Om 7.00u laat ik mijn telefoonwekker aflopen, dat is tevens het tijdstip waarop het begint te regenen. Na een goed ontbijt vertrek ik maar weer met alle regenkleding aan. Maar ook vandaag breekt de zon weer door, helaas gevolgd door regen. Om 16.00u kom ik in Charmes alwaar een fijne camping is. Daar ze zo dun gezaaid zijn, besluit ik om hier te overnachten. Na een bezoek aan de pizzeria heb ik op de camping een leuk gesprek met mensen uit Liège. Mijn Frans verbetert of de alcohol geeft me dat gevoel. In een lectuurmand vind ik drie Nederlandse tijdschriften. Na mijn gevonden Franse seksblaadje kan ik nu weer lezen i.p.v. plaatjes kijken.

Zaterdag 23-06-07 103km

Op weg naar Morhange kom ik in Dieuze een supermarché tegen. Ik sla voor twee dagen eten in, kaasfondue, tortellinie, brood en beleg, 'n liter aardbeiensiroop, twee halve liters bier en een klein flesje wijn. Zou het aan het gewicht van de drank liggen, dan heb ik dus een alcoholprobleem, maar het gaat erg moeizaam. Ik stop even om de achterband op 5 atm. te pompen. Nu fietst het ondanks het gewicht en de royale stijging weer aangenaam. Dan plotseling gekraak en ketting van tandwiel. Wat blijkt, er is een spaak gebroken die tussen mijn derailleur kwam waardoor de ketting niet meer kon doorlopen en mijn verwisselbare achterpad afbrak. Terwijl ik met een noodreparatie bezig ben stopt er een boswachter. Geen fietsenmaker in de buurt maar de boswachter gaat voor me op zoek en komt terug maar kon geen derailleur vinden bij vrienden. Ik vertel dat het probleem de achterpad is en demonteer deze. Hij vertrekt weer en komt even later terug met 'n achterpad, maar deze past niet. Ik bedank hem voor de moeite en heb ondertussen de ketting ingekort zodat hij in een lijn loopt van het middenblad voor naar het 3e kleinste tandwiel achter. Er zit wel veel speling op de ketting en ik heb nu een 1 versnelling Giant, maar ik kan wel weer fietsen. Ik monteer mijn noodkabelspaak en nu ben ik mijn spaaknippelsleutel kwijt. Dat was een stalen inzet met vierkant gat in mijn handige tig in een tool. Laat dit nu net verloren geraakt zijn. Met een krakend en zwabberend achterwiel bereik ik 16 km verder de camping in Morhange. Tent opgezet, gedoucht en gegeten. Dan demonteer ik mijn achterband en velglint. Helaas, de spaken zijn allemaal langer dan de gleuf in de spaaknippel zodat ik van binnen uit de spaken ook niet kan spannen. Dan vind ik een Duitse wielrenner op de camping die nu eens niet zu hause maar gewoon in de auto een spaaknippelsleutel heeft. Nu heb ik mijn achterwiel weer mooi strak aangespannen en als ik nu om thuis te komen een vlakke route kan uitzetten gaat het wel lukken. Voor het slapen mijn bier oftewel overgewicht opdrinken en morgen wat meer gewicht in de voortassen. It could be worse, it could be raining.

Zondag 116km

Na ongeveer 80 moeizame km heuvel op en af blijk ik toch vrij snel in Schengen te belanden. Een mijlpaal exit France. Op het laatst had Luxemburg echt een aanzuigende uitwerking op me. Ik geniet nu van een mooi, relatief vlak echt fietspad langs de Moezel. Met niet al te veel problemen op mijn 1 versnellingsfiets ( 'n keer of 7 loopt de ketting spontaan naar een groter achtertandwiel wat mij noodzaakt om te stoppen, tas eraf, wiel losmaken en ketting handmatig terugleggen op het kleinere tandwiel ) bereik ik een camping in Grevenmacher. Even moet ik wennen, na de Franse slag krijgen we nu de Deutsche grundlichkeit. Ze moeten alles van me weten en ik moet absoluut mijn paspoort laten zien. Moet ik helemaal terug naar mijn tent voor dat paspoort dat 5 weken mijn fietstas niet is uitgeweest. Langs mij komt een wandelaar uit zijn tentje gekropen en ik nodig hem uit een glas wijn met me te drinken. Ik uit mijn beker en hij uit zijn mok. Ondertussen smelt ik mijn kaasfondue en we praten honderduit. Na 5 weken Frankrijk eindelijk weer een gesprek met mensen kunnen voeren. We klikken en ik stel voor om nog ergens een biertje te gaan drinken. In de kantine realiseer ik me dat ik in 5 weken Frankrijk zelden een kantine op een camping aantrof. Na 6 biertjes staat de Duitser erop dat hij betaalt. Hij was nu 10 dagen aan het lopen op weg naar Bordeaux en ik geloof dat hij net als ik van de aanspraak genoot. We maakten elkaar wijs dat wij echt aan het leven zijn.

Maandag 71km

Om 5.30u word ik wakker van een noodweer. Donder en bliksem en 'n stortbui die niet veel langer had moeten duren, of het water zou onder mijn tent door gaan lopen. In de regen pak ik mijn natte tent in en om 9.30u ben ik weer op weg. In Wasserbillig kom ik een fietsenzaak tegen maar die opent pas om 12.30u. Bij de toeristinfo verwijst men mij naar Zewen waar een grote fietsenzaak is. Men heeft wel 12 verschillende achterpadden en gelukkig ook het juiste exemplaar. Ik koop ook een spaaknippelsleutel en nog steeds in de regen zoek ik naar een plek om te sleutelen. Ik vind een afdak en na anderhalf uur sleutelen heb ik weer 'n fiets met 24 versnellingen en zit ik royaal onder de smeer. In een plas regenwater en met zeep en modder krijg ik de smeer er weer af. Ik besluit naar Diekirch te rijden, heerlijk over een fietspad langs de Süre. Onderweg vind ik een afdak en tijdens een koffiepauze krijg ik hier ondanks de regen mijn tent weer droog. Om 20.00u staat mijn tent op de camping en voor morgen heb ik een rustdag gepland.

Dinsdag 107km

Vanmorgen om 6.00u word ik wakker van de regen. Mooi geen rustdag vandaag. Om 9.00u heb ik boodschappen gedaan en ben onderweg naar Vianden. Voor Vianden rijd ik Duitsland in en ik volg de 50 tot ik eindelijk op een fahrradbahn uitkom. Dit was vroeger een eisenbahn. Het regent behoorlijk maar op het fietspad voel ik me wel relaxt. Ik volg de rivier de Prüm dan de Wirft en vanaf Stadtkyll volg ik de Kyll. Heel vaak op kompas en op de gok, zo zit ik op een duidelijk bewegwijzerd fietspad en dan weer zou ik willen dat ik op een duidelijk bewegwijzerd fietspad zat. Eenmaal houdt de regen op en met een beetje zon en harde wind pak ik mijn tent uit om hem te laten drogen. Als hij bijna droog is begint het weer te regenen en is hij weer halfnat voordat hij ingepakt is. Godver…, nu zit ik er even helemaal doorheen. Ik heb maar een optie en dat is doorgaan. Om 20.00u vind ik langs een bospad genoeg plek voor mijn tent, maar als hij bijna staat komt er een boswachterstel aangereden. Hier wird nicht gezelted! Ach nicht fur eine nacht? Kommt uberhaupt nicht im frage! Maar dan verwijst hij me wel naar een stuk bos een kilometer verderop. En daar sta ik dan, niet helemaal ongelukkig want uit voorzorg had ik 2 flessen Bitburger gekocht en mijn waterflessen gevuld. Als het goed is wordt dit mijn laatste nacht in de tent.

Woensdag 177km

Nog ten zuiden van Schleiden kom ik het bos uit en via Schleiden, Gemünden, Heimbach kom ik op de Rurufer-radweg. Dit fietspad brengt mij via Hausen, Nideggen, Kreuzau, Düren, Jülich, Linnich, langs de Rur naar Roermond. Bijna het hele traject is niet geasfalteerd maar heeft een deklaag vergelijkbaar met het fietspad langs het Eindhovens kanaal. Je fiets wordt er wat viezer maar hier, niet gehinderd door autoverkeer is het lekker rondmalen. Daar ik alleen maar een summier toeristenfoldertje heb waar ik de route naar Roermond uit afleid is het wat vaker zoeken en navragen maar globaal noordwest kan eigenlijk niet verkeerd. Na Linnich raak ik de Rur kwijt en via een knooppuntenroute vervolg ik mijn weg. Al gauw blijkt dit ook niet echt op te schieten en als ik dan op een kruispunt weer eens vergeefs een nummerbordje zoek, zie ik daar staan: "Roermond 22". Dat schiet beter op en via Roermond constant over fietspaden stoot ik door naar Asten. 's Avonds om 21.00u is mijn route volbracht en mag er samen met Wilma een feestje gehouden worden. Het kostte me veel moeite om 5kg af te vallen maar ik vermoed dat ik snel weer op mijn oude gewicht zit.

Met dank aan:

De slang die me geen snakebite bezorgde.
De groene salamander en de vuurvliegjes in de Gorges de Cian.
Mijn Petzl lamp en Salewa tent.
De fietsenmaker in Luchon.
De Fransman die me onderdak aanbood en met wie ik een gesprek in het Engels kon hebben.
Mijn 22 voor en 28 achter en mijn Magura velgremmen.
De zaterdagkrant van het A.D. die me een week leesplezier bezorgde.
Frank van Rijn die me met zijn boek liet inzien dat deze tocht

eigenlijk peanuts is, ook al wordt hij dan aangeprezen als de zwaarste

fietstocht ter wereld.
Theo, die me na 2 klimdagen nog wat tijd gunde om in te fietsen.
Vival en Supermarché U met zijn hele hanen.
Yop, Magnum en kaasfondue.
Aardbeien- en sinaasappelsiroop.
De ademende regenjas met capuchon en de vele waterfonteintjes.
Alle chauffeurs die me wel genoeg ruimte gaven.
Alle Franse telefooncellen en alle bushokjes met bankjes die me tijdens pauzes uit de regen hielden.
Mijn thermisch ondergoed en isomatje.
Mijn gasbrander en de lait avec sucre en nescafé.
De Michelinkaart en alle lekkere salades.
De zon en factor 15.
Thibo uit Freiburg en Bert uit Kampen.
Col de Pegueère met zijn 2km à 18%, die me het gevoel gaf dat ik het moeilijkste overwonnen had.
De hoogst geïndexeerde, de Ventoux waar ik me een winnaar waande ook al had ik daarna enkele dagen rugpijn.
De Grand Colombier die ik nu van de ondoenlijke zuidkant overwon en die de afronding van mijn 100 cols tocht vormde.
Met dank aan spierkracht en wilskracht.
Ook God bedankt voor de geweldige natuur.
De reddende Chapel die me onderdak bood bij noodweer.
De betonnen toren op de picknickweide waarin ik een beschutte plek voor mijn tent vond.
De verboden tunnel op de Col de Lautaret die mijn tent droog hield.
Het voetbalveld van Amance met zijn mooie overkapping zonder slakken.
Wilma die mij aanmoedigde mijn dromen waar te maken.